معرفی یاران امام رضا(ع) (قسمت نهم)

معاوية بن سعيد كندى كوفى
وى را شيخ طوسى در جايى از اصحاب حضرت امام صادق(ع) شمرده و در جاى ديگر از اصحاب حضرت امام رضا(ع) و از اين كه برادرش محمد بن سعيد را نيز در شمار اصحاب حضرت امام صادق(ع) آورده، معلوم مى شود كه معاويه نيز شرف صحبت حضرت امام صادق(ع) را درك كرده و تا زمان امام رضا(ع) نيز مى زيسته كه به صحابت آن حضرت نيز مشرّف شده است و شاهد اين معنى ، حكايت اردبيلى است كه محمد بن سنان را از راويان حضرت امام رضا(ع) مى شمارد.
به هر حال، انتساب معاويه به كندى حاكى است كه وى از قبيله كِنده كه از اعراب يمانى است كه حارث پادشاه حيره و حجر پدر امرؤالقيس، شاعر معروف از همين قبيله اند.
نجاشى از تأليفات وى كتاب « مسائل الرضا » را نام برده است.

معاوية بن حُكَيم
جدّش معاوية بن عمار دهنى است كه از وجوه اصحاب حضرت امام صادق(ع) بوده است و اين معاويه نيز از ثقات و اجلاء اصحاب حضرت امام رضا(ع) است كه كتبى تأليف نموده كه از آن جمله است: « كتاب الطلاق، كتاب الحيض، كتاب الفرائض ».
كشى وى را با چند تن ديگر نام مى برد و مى نويسد: اينان با اين كه تماماً فطحى مذهب بوده اند ولى از اجلاء علما و فقها و عدول رواتند و اتفاقاً همه از اهل كوفه اند.
ممقانى پس از نقل عبارت كشى مى نويسد: نامبردگان تماماً امامى مذعب بوده اند و ممدوح به علم و فقه، و اطلاق فطحى بر اينان به اعتبار گرايش نامبردگان در آغاز به مذهب مزبور بوده ولى چون عبدالله افطح پس از حضرت امام صادق(ع) هفتاد روز بيش زنده نماند، اصحابش به حضرت امام موسى بن جعفر(ع) گراييده و از مذهب فطحيه عدول نمودند.

محمد بن يونس بن عبدالرحمان
وى از اصحاب حضرت امام رضا و حضرت جوادالائمه عليهم السلام  است، ولى شيخ كه وى را در شمار اصحاب اين دو بزرگوار آورده، ضمن برشمردن اصحاب موسى بن جعفر او را از ثقات اصحاب آن حضرت دانسته، لذا ابوعلى حائرى ، محمد بن يونس را نامى براى دو نفر قلمداد كرده است. ولى به استظهار استرآبادى و ممقانى ، محمد بن يونس نام يك نفر بيش نبوده است؛ و هم اوست كه هنگام تازيانه خوردن ابن عمير توسط عمال خليفه كه اسماى شيعيان را برشمارد، حضور داشته و وى را به ثبات و عزم و عدم افشاى نام شيعه تشجيع مى نموده و اين خود حكايت از جلالت قدر او دارد.