سهل بن يسع قمى
جدّش عبدالله اشعرى قمى است و خود علاوه بر صحابت حضرت امام رضا(ع) از اصحاب حضرت موسى بن جعفر(ع) نيز بوده است. وى از ثقات اصحاب و راويان حضرت امام رضا(ع) است كه كتابى نيز دارد.
صفوان بن يحيى كوفى بجلى
وى پارچه فروش بود، و از همين رو، لقب ( بيّاع السابرى ) داشت. با اين حال، از روايان موثق بود و به سِمت وكالت حضرت امام رضا(ع) نير افتخار داشت. كشى وى را از اصحاب حضرت امام موسى بن جعفر(ع) برشمرده است.
شيخ طوسى وى را اهل زمان خويش مى شمارد و مى گويد: وى در ورع و عبادت به مرتبه اى بوده كه در طبقه خود همتا نداشته است. صفوان را تأليفات متعددى است كه آنها را سى كتاب نوشته اند. از رجال شيخ چنين مستفاد مى شود كه وى محضر حضرت امام جواد(ع) را نيز درك نموده است. صفوان از كسانى است كه شيعه بر صحّت مرويّات وى و مرتبه فقاهت او اتفاق نظر داشته اند.
عبدالرحمن بن ابى نجران كوفى
وى از قبيله تميم و او ثقات وات و اصحاب حضرت امام رضا(ع) و حضرت امام جواد(ع) است و پدرش ابونجران از كسانى است كه از حضرت امام صادق(ع) روايت مى كند. شيخ نجاشى وى را به لفظ ( ثقة ثقة ) و به ( متعهداً على ما يرويه ) ستوده است. وى چندين كتاب نيز دارد.
على بن جعفر بن محمد
وى عموى حضرت امام رضا(ع) و از نيكان اهل بيت و ثقات و اجلاّء روات شيعه بوده است. ايشان به واسطه سكونت در ( عريض؛ از نواحى مدينه ) به عريضى مشهور است.